Þjóðfundir stjórnmálaflokkanna

25jun10 - grein send frbl - visir.is - mbl - mbl.is - eyjan.is 

Um þessa helgi koma saman til flokksþinga stórir hópar flokksbundins fólks til samráðs og samstarfs á eins konar minni þjóðfundum stjórnmálaflokkanna.

   Vonandi verður þá með skipulegum og skilvirkum hætti farið yfir helstu álitamál og málefni þjóðar og samfélags ekki síður en innanhúsmál  og óskandi allir hafi þá lesið a.m.k. fimmtíu síður í metsölubók sannleiksnefndar alþingis.

   Heiðarlegt og ítarlegt uppgjör og reikningsskil með eftirmálum lexía og lærdóms er sennilega skást möguleg aðferðafræði til þess að bjarga framtíð samfélags sem ratað hefur í þær ógöngur að glata sínu efnahagslega sjálfstæði - sem engu dylst öllum íbúum plánetunnar.

   Öll heimsins uppgjör og reikningsskil, lexíur og lærdómur, endurheimta aldrei glatað frelsi sem í þessu felst né þau glötuðu tækifæri eða þau miklu verðmæti sem hefðu orðið til ef við hefðum ekki ratað í þær ógöngur.

   Eftirmálar hruns og reikningsskila þurfa ekki síður að snúaast um það hver vill og getur leiðrétt, lagfært og bætt þennan fórnarkostnað, alveg eins og beinan kostnað og annan kostnað af margvíslegum toga.

 

Hrossakaup?

Ef ábyrgðin er móðir traustsins, og kjörnum fulltrúum almennings í lýðræðisríki að öllu eðlilegu ekki stætt í starfi án trausts umbjóðenda, er með ólíkindum hve ákaft kjörnir fulltrúar draga úr trausti með eigin ábyrgðarleysi. Þingmenn virðast t.d. enn telja það alveg í himnalagi að skila ekki inn ársreikn­ingum stjórnmálaflokka og hreyfinga fyrr en hentar þeim sjálfum;  láta átölulaust mánuð eftir mánuð að þjóð og kjósendur séu ekki upplýst um fjárstyrki og annað sem getur valdið vanhæfi kjörins fulltrúa.

   Af málefnum vekja stórundarleg hrossakaup um fyrningu veiðiheimilda athygli, ekki síst krónískur skortur á skilningi aðila um nauðsyn þess  að skapa góða sátt með þjóðinni til lengri tíma horft um eðlilegar forsendur rekstrar og arðsemi í þessari atvinnugrein eins og öðrum atvinnugreinum í markaðshagkerfi.

   Ekki síður athygliverð er stórundarlega þingályktunartillagan um að draga ESB-umsókn til baka sem lýsir því miður engu öðru yfir hvarvetna en óvæntu rökþroti kyrrstöðusinna í Evrópumálum.

   Við hvað eru menn hræddir?  Og af hverju alltaf þessi endemis níska í erlendum samskiptum? Af hverju megum við ekki  læra meir um fulla aðild, rétt eins og hinar Norðurlandaþjóðirnar hafa gert, og kosið um hver hjá sér?

   Víkingar og skáld bjartleit á brún verða að þora að segja  já eða nei í kosningum um aðildarsamning. Við verðum að þora að segja  til um okkar pólitísku framtíð. Þora að svara undirliggjandi spurningum sem í þessari ákvarðanatöku felast, eins og t.d. þessum:  Stefnum við á þéttbýlið eða dreifbýlið? Og  verðum við með allt sem þarf í farteskinu sem hvorum þessara kosta fylgir?

  

Dómur hæstaréttar

Dómur hæstaréttar breytir til hins betra horfum um hagvöxt fyrir okkar örhagkerfi frumframleiðslu orku, áls og fisks, ferðamanna og hátækni.

  Samningsákvæði er dæmt ólögmætt sem áður tryggði okur­arð­semi af seldu láns­fé við tilteknar að­stæður - sem svo voru skapaðar með ákvörðunum/aðgerð­um/aðgerðaleysi fjár­mála­fyrirtækja og opin­berra aðila, þ.m.t. eftir­litskerfi framkvæmdavaldsins og lagaumhverfi löggjafarvaldsins.

   Hótanir Más seðlabankastjóra og Gylfa viðskiptaráðherra um að viðskipta­vinir og/eða allur almenn­ingur muni með auknu vaxtaorkri, auknum skattahækkunum eða öðru svona fjárhagslegu ofbeldi gegn okkur góðum landsmönnum, á endanum greiða þá fjármuni sem hæstaréttardómurinn skilar nú skuldunautum til baka, er auðvitað staurblönk og vitaverð móðun sem gefur í skyn að fjarlægja skuli rekstrar- og fjár­hagsábyrgð úr hendi stjórnenda eða eigenda fjármálafyrirtækja á skilgreindum samkeppnismarkaði.

    Stjórnunarflipp þeirra félaga er alveg út úr korti í mark­aðs­hag­kerfi samkeppni og samningsfrelsis þar sem a) mark­aðs­aðilar á fram­boðs­hlið standa og falla með sín­um við­skiptaákvörðunum, b) skatt­stofnar eru hverfandi hjá ofurskuld­settum heimilum og fyrirtækjum og c) yngri kyn­slóðir kjósa með fótunum njóti þau ekki svipaðra lífs­kjskjara hér og fást í okkar ná­granna­löndum.  

  

Hvað á að gera?

Spurt er: Hvað á að gera í þessu með vextina á gengisbundnu lánunum nú eftir dóm hæstaréttar?

    Svar:  Söluaðilar/Lánadrottnar sem eiga fyrrum gengisbundnar kröfur/lánasamninga í íslenskum krónum eiga að viðurkenna mistök sín og gera kaupendum/skuldunautum samræmt tilboð í vexti sambæri­legra lánasamninga  - sem yrðu þá hærri en samningsvextir og lægri en viðmiðunarvextir.

   Ef ekki næst saman milli seljenda og kaupenda má leggja málið fyrir úrskurðaraðila eða fá úr­skurð dómstóla. Í framhaldi væri æskilegt að prófmál kæmi til kasta hæstaréttar, t.d. ef lánadrottnum dytti í hug að segja fyrrum gengisbundinn samning  nú ógildan með vísan til forsendu­brests, sbr. lög og dóm hæstaréttar, og er þá forsendubrestur úr hendi hæstaréttar. Hæstiréttur hefur sagt A og því við hæfi í máli sem reynir á forsendubrest og lög þar um að segi þá einnig B.