Verðlag á íslenskum húsnæðislánum: Eðlilegt og sanngjarnt?

Grundvallarforsenda farsælu mannlífi og samfélagi til lengri tíma horft er eins og kunnugt er, að hver einstaklingur kunni sem best skil á því sem er eðlilegt og sanngjarnt.

Ungur austantjaldsmaður sagði: - Þegar maður hefur enga viðmiðun við það sem telst vera normal, þá getur allt orðið normal!

Orð samofin falli múrs og tjalds árið 1989 - vitnis­burður um endalaust óþarfa harðræði einráðra stjórnvalda  og stórfyrirtækja gegn lands­mönnum sínum og viðskiptavinum.  

Illvíg kerfisvilla: Lán eða ólán fyrir kaupendur?

Þetta er rifjað upp hér í tilefni af því að framkvæmdastjóri Almenna lífeyrissjóðsins, Gunnar Baldvinsson, skrifar grein í Mbl. í gær, 12 júlí 2011 sem nefnist: Verðtrygging, lán eða ólán fyrir lántakendur?

GB kirjar þar enn gamalkunnugt okurversið heilagt vess enn grundvöllur verðlags á íslenskum húsnæðis­lánum á frum­markaði með veðskuldabréf á Íslandi.

Okurversið svona: „Jafnverðmætar krónur til baka með sanngjörnum vöxtum." Sjá Mbl. 12 júlí 11, bls 17.

Hljómar dálítið eðlilegt og sanngjarnt, en er í raun og sann langstærsta og illvígasta kerfisvilla íslenska hagkerfisins.

Ef spurt er af hverju er svarið þetta: Vegna þess að um leið og þetta vers er samþykkt eðlilegt og sanngjarnt vers sem grundvöllur verðlags húsnæðislána á frummarkaði með skuldabréf er um leið verið að samþykkja að velta allri ábyrgð af allri verð­lagsþróun á allri vöru og þjónustu á allri plánetunni yfir á kaupendur íslenskra húsnæðislána.

Það gildir því einu hve oft og mjög er sungið versið: Þetta vess verður aldrei eðlilegt og sanngjarnt.

Barnaleg hagsmunagæsla!  

Grein GB er barnaleg hagsmunagæsla fyrir óbreyttu ástandi í þeirri langveiku atvinnugrein sem nefnd er fjármálaþjónusta; barnaleg vegna þess að hagsmunavörðurinn forðast samanburð við það sem er eðlilegt og sanngjarnt.

GB ber saman verð á tveimur vörutegundum: verðtryggð og óverðtryggð húsnæðislán. Verðlagning á hvortveggja í höndum seljenda á frummarkaði og verð beggja vörutegunda alræmt okurverð, miðað við verð á húsnæðislánum í öllum okkar nágrannalöndum.

GB ber því saman okurverð og okurverð. Segir svo annað verðið heldur skárra. Í meira lagi fróðlegt, eða hvað?

Kolvitlaust kaupmannavers!

Ekki einu sinni fávitar í kaupmannastétt reyna að selja viðskiptavini þetta vers í okkar nágrannalöndum. Né heldur annars staðar í veröldinni.

Prófessor Stiglitz, nóbelmaður í hagfræði, sagði okkur þetta sjálfur og alveg kristal­tært, þegar hann ráðlagði okkar einþykku stjórnvöldum og fjármála­þjónustu sem atvinnugrein, að leiðrétta sem fyrst og verulega, húsnæðisskuldir landsmanna; sagði jafnframt augljóst að lands­mönn­um hafi verið seld gölluð vara.

Og enn í sölu þessi vara; nefnd húsnæðislán, þó réttara sé áratuga þrældómur; og með ólíkindum hve öllu er mest sama, seljendum og kaupendum.

  

Spurt er: Hvað er að blessaðri vörunni?

Svar: Í fyrsta lagi er okurverð aldrei eðlilegt og sanngjarnt.

Í öðru lagi er aflausn frá áhættu þverbrot á því sem eðlilegt er og sanngjarnt í viðskiptum, ekki síst á fjármálamörkuðum, þar sem verðlag vöru ræðst af áhættu og stendur í beinu samhengi við ábyrgð og traust.

Þriðja vitleysan ofin þessari snargölluðu vöru er hve ferlega hvetur þráðbeint seljendur verðtryggðra húsnæðis­lána á frummarkaði (sem og alla kaupendur verðtryggðra húsnæðislána á eftirmarkaði, þar með talið lífeyrissjóðina) til þess öfugmælis að stuðla sem hraðast og best að verðhækkunum, og þar með hækkun neysluverðsvísitölu og verðbólgu - því þá verður arðsemin hærri (hærri tekjur seljenda = þyngri greiðslubyrði kaupenda) af seldum lánum (sem og ávinningur kaupenda á eftirmarkaði).

Þessi súperhvati fer þannig alveg þvert gegn verðbólgu­mark­miðum Seðlabankans og allri viðleitni til faglegri efnahagsstjórnar hérlendis.

Ekki skánar síðan ef rannsökum vítisvél reikiútreikninganna, m.v. Ólafslög, eignaupptökuna, einhliða skilmálana, mismunun kaupenda, þ.m.t. brot á jafnræðisreglu og eignaréttarákvæðum stjórnarskrár.

Kórdrengirnir með gullaugun!

Kórdrengirnir með gullaugun í samtryggingarkór stjórnmála- og efnahagsvalds á Íslandi ætla sem sagt að halda sig staurblind við sína fjáramálafræði.  

Ekki einu sinni dómsvaldið má hreyfa sig, sbr dóm B hæsta­réttar, þegar staðfesti dóm héraðsdóms um afturvirkt annað verð á seldu gölluðu (16.sep2010); en þá var afnuminn samningaréttur, neytendaréttur og skaðabótaréttur kaupenda á Íslandi.

Heimili neytendur og kjósendur: Eðlilegt og sanngjarnt?

Spurt er: Hverjir eiga Ísland?

Svar: Heimilin neytendur og kjósendur! Ekki síst kaupendur húsnæðislána, ca 110.000 neytendur og viðskiptavinir! 

Heimilin, grunnrekstrareiningar allra hagkerfa, njóta augljóslega ekki jafnræðis né jafnstöðu við önnur rekstrarform (sbr. Leiðrétting húsnæðislána: Öll með á nótunum, 11okt2010 birt á eyju/lúgu 11okt2010 og jonasgunnar.blog.is 17okt2010)  og kaupendur húsnæðislána eiga enn ekki sterk hagsmunasamtök, sbr. stóra klúðrið í des. sl. þegar þau fjórtán fóstbræður og Jóhanna sömdu fyrir seljendur og kaupendur (sbr. Tveir samningar út í bláinn, 11des2010, birt á eyju/lúgu 13des2010)

Og engin eru hagsmunasamtök kjósenda til þess að spyrja: Er þetta eðlilegt og sanngjarnt?

Sent mbl 13jul11 / birt mbl 19jul11 bls 20; birt óbr. og esk á jonasgunnar.blog.is 18okt11

Athugasemdir

[Guðmundur Jónsson, 18.10.2011 kl. 11:48]

""Okurversið svona: „ Jafnverðmætar krónur til baka með sanngjörnum vöxtum." Sjá Mbl 12 júlí 11 bls 17.

Hljómar dálítið eðlilegt og sanngjarnt, en er í raun og sann langstærsta og illvígasta kerfisvilla íslenska hagkerfisins.

Ef spurt er af hverju er svarið þetta: Vegna þess að um leið og þetta vers er samþykkt eðlilegt og sanngjarnt vess sem grundvöllur verðlags húsnæðislána á frummarkaði með skuldabréf er um leið verið að samþykkja að velta allri ábyrgð af allri verð­lagsþróun á allri vöru og þjónustu á allri plánetunni yfir á kaupendur íslenskra húsnæðislána. ""

Já já þetta er tilfellið. En það er ekki nóg með þetta,  því síðan er sett í lög á íslandi að þeir sem eiga þessar verðtryggðu kröfur skuli alltaf fá 3% raunvexti á þær alveg sama á hverju gengur.

Það geri það að verkum að íslenska hagkerfið getur tæknilega aldrei gengið upp Jafnvel þó engin verðbólgu væri til staðar. því peningar sem verða til vegna raunvaxta á fjarmagni hafa engin raunverðmæti á bak við sig.

Þannig hafa lífeirssjóðirnir  frá stofnun þeirra búið til meira  en 1000 miljarða króna sem engin raunverðmæti eru á bak við í í íslenska hagkerfinu.   Það er síðan aðal ástæðan fyrir meiri verðbólgu hér en gengur og gerist meðal siðaðra þjóða.

Góð grein.