Gaman er að sjá að mogginn er alltaf að skána, ekki síst viðskiptaþættir og menningarþættir blaðsins, þar skila reynsla og þekking sínu, eins og alltaf. Öllu verri er fjandskapartilhneigingin að mennta- og menningarstarfi þjóðarútvarpsins og sjónvarpsins allra landsmanna.

Hvortveggja öflugt þjóðarútvarp og dagblað með hundrað ára menningarsögu eins mikilvæg og góður morgunverður eins og allt veit sem kynnir sér stutt viðhorf og áherslur hjá okkar nágrannaþjóðum.

Hvað er að því að kynna sér ítarlega það sem vel er gert með öðrum þjóðum?

Grundvallarmenningarstofnanir eins og rúv og moggi verða ekki til fyrir rekstrar- né stofnfjárfestingar einar. Stjórnunarfræðin þarf að halda lagi. Samþætting ótal smáatriða allar stundir vinnudagsins.

Landsvirkjun gælir nú mjúkum höndum við það verkefni að rammfjötra land og þjóð hráefnisútflutningi um sætreng svo hægt sé að skapa virðisaukandi starfsemi með öðrum þjóðum í samkeppni við innlend atvinnufyrirtæki.

Er von að spurt sé: Hvað er að gerast hjá Landsvirkjun?

Einu sinni var gert stutt og auðskilið samkomulag í ellefu grein­um á milli tveggja.

Annar fékk allt sem hann óskaði sér í tíu ákaflega vel orðuðum texta. Hinn fékk þetta eina litla smáa í elleftu grein sem hljóðaði svona: Þegar ég er búinn að tala við pabba og mömmu og Jóa frænda, þá má ég breyta.

Undir þetta var strax skrifað ást og gleði öllu því mikla trausti og ábyrgð óteljandi tonn af verðmæti frá ungu hjarta sjálfkrafa gjöf handa pabba og mömmu og Jóa frænda.

Samkomulag­ið ekki klukkustundar gamalt áður en elleftu­grein­ar­maður er kominn með nýtt samkomulag eitthundrað og ellefu greinar sem er allar heimsins óskir eitthundrað og tíu greinar.

Afgömlu tíu greina gamla sáttmála er þá búið að kasta burt í ystu myrkur en litla smáa elleftu grein er haldið í nýja sáttmálanum eitthundruðustu og elleftu grein svohljóðandi (og við upplestur lögð sérstök áhersla á sparnaðinn í orðafjölda, betri og auðveldari skilning á greininni og sam­komu­laginu í heild og miklu ódýrara ferli): Ég má breyta!

Stjórnarskrá sem verndar valdajafnvægið!

Lesarinn hefur auðvitað þegar áttað sig á hvers vegna þessi saga er rifjuð upp í að­drag­anda kosninganna/skoðanakönnunar­innar 20. okt. nk. um skoðanir kjósenda á tillögum um afar rót­tækar breytingar á lýðveldisstjórnarskránni - sem óumdeilanlega hefur dugað þjóðinni miklu betur en þjóðin þorði að vona þegar stofn­aði hér lýðveldið okkar árið 1944.

Næstum því hver einn og ein­asti kjósandi samþykkti þá stjórn­ar­skrána eins og hún lá fyrir. Eflaust langmest vegna þess að okkar stjórnarskrá er bæði firnasterk og sveigj­an­leg í að vernda valda­jafnvægið á milli þings og þjóðar og for­seta vor. Hvorki einstakl­ingur né þjóð kaupir hriplekan kofa draumahús nema sé fáviti.

Þess vegna er það auðvitað afar mikill ábyrgðarhluti af afkom­end­um þessa fólks að ætla sér að gjörbylta þessu valdajafnvægi með því að láta plata sig upp úr skónum eftir stíl ævagamla refs­háttarins sem lofar þjóðinni öllu fögru, bara ef þingið og stjórn­málastéttin fá alein þetta litla smáa: að breyta því sem vill breyta þegar hentar að breyta og taki gildi breytingar þegar hentar, án þess þvælist fyrir alræðinu nýtt þing sem kjósa skal á milli, áður en breytingar á stjórnarskránni taka gildi.

Kosningabarátta frambjóðenda til forsetakjörs 30 júní nk. er hvorki gamaldags umræður né koma þar fram fornfáleg sjónarmið, sbr. grein Styrmis Gunnarssonar í sunnudagsmogganum í dag á þjóðhátíðardegi 17. júní. Þvert á móti. Kosningabaráttan er á góðri leið að efla mjög lýðræðisþroska landsmanna til betri þátttöku í ferli opinberrar ákvarðanatöku. 

Ef spurt er af hverju er svarið þetta:  Í fyrsta lagi eru þau að segja fjölmargt sem máli skiptir hvert á sinn hátt frá eigin sjónarhól; í öðru lagi eru þau öll góð sem opinberir talsmenn, öll sjónvarps- og útvarpsvæn og koma fram af hófsemi og tillitsemi.

Í þriðja lagi vekur ekki síst athygli almenn sátt þeirra allra um hver er í raun og sann staða og hlutverk þjóðhöfðingjans, samkvæmt okkar skrifaða og óskrifaða samfélagssáttmála sem er í senn grund­völlur sátt og sáttmáli undir okkar lýðveldi og lýðræði, þjóð forseta stjórnarskrá og þrískiptu ríkisvaldi.

Einn fyrir öll.

Þjóðhöfðinginn er æðsti fulltrúi þjóðarinnar, kjörinn af þjóðinni beinni kosningu, í samræmi
við húsbóndavald þjóðarinnar, og stendur því þjóðinni beint reikningsskil um allar athafnir, framkomu, bragarhátt, stíl.

Súperuppskrift fæst ekki að góðum þjóðhöfðingja, góður þjóðhöfðingi er mest eins og gott bæjartorg eða góður Austurvöllur: Þungamiðja sem skapar samkennd og samhljóm (og eftir atvikum samráð og samstarf) þegar leikur í lyndi á milli þings og þjóðar - og enn meiri
þungamiðja þegar í harðbakkann slær í þessu hjónabandi.

Sögulegt samhengi í langri sambúð þings og þjóðar hefur einfaldlega kennt okkur þessa stórlexíu: að óstýrilátri þrasgjarnri smáþjóð er það lífs­nauðsyn að eiga góðan þjóð­höfðingja sem er okkur hvortveggja: gott sameiningarafl og góður sáttasemj­ari á milli þings og þjóðar;
forsetinn er sem sagt vor eini lögskipaði veraldlegi vinur, þjóðarinnar, trúr oss grand­var heið­ursmaður og helst yfir­burðamaður vits. Og alger fásinna þegar þjóðin er sátt við sinn þjóðhöfðingja að senda hælsparki útaf þekkinguna og reynsluna fyrir óvissuna og lærlinginn.

Samfélagssáttmálinn: Þjóð forseti stjórnarskrá og þrískipt ríkisvald.

Þegar lýðveldisstjórnarskráin er bundin í orð 1944, liggja til grundvallar sátt og sáttmáli, fastbundin sögu og samhengi lands og þjóðar. Þá er lagst á eitt að móta styrk og sveigjan leik íslenskrar stjórnskipunar, í samræmi við þá megin­hugsun okkar samfélagssáttmála, að allt vald á upptök sín hjá þjóðinni.

Þess vegna er forsetinn kjörinn beinni kosningu; stjórnarskráin varin fyrir ríkisvaldinu og flokkadráttum; og forsetanum léð heimild í stjórnarskrá (26. greinin) sem færir húsbóndavald þjóðarinnar úr höndum kjörinna fulltrúa, ef uppi illvígur ágreiningur á milli þings og þjóðar. Þess vegna sverja þingmenn eið að stjórnarskránni: Til þess að þjóðin treysti þeim vel fyrir hús­bónda­valdi þjóðarinnar. Þessar tryggingar eru til þess að þjóðin sé aldrei berskjölduð fyrir mis­notkun stjórnmálavalds og/eða efnahagsvalds.

Þau sem halda kjörnir alþingismenn hafi eftir kjör opna heimild til að ráðskast með þjóð­ina, for­seta vor, stjórnarskrá og stjórnskipun lýðveldisins og hóta þjóð sinni helvítisvist þeg­ar hornreka í samningum (og skrifa samt undir dráps­klifjar eilífðarfjötra umbjóðendum sínum), hafa auðvitað hrakist svo af leið að þau hljóta að axla sitt og hjóla heim til sín burt frá
öllu stjórnunar- og ábyrgðarstarfs úr hendi húsbóndavalds þjóðarinnar.   

Stjórnarskrá með viðaukum

Það er sagt að aumingja stjórnarskráin sé nú svo illa haldin að hafi lagst inn á Vog.

Að minnsta kosti er ekki erfitt að skilja að bogni smá eftir allt eineltið gegn þessu burðar­virki okkar samfélagssáttmála.

Þrátt fyrir nokkrar góðar hugmyndir í drögum að nýrri stjórnarskrá er öllu ljóst sem les að drögin eru ógott burðarvirki.

Stjórnarskráin er hluti okkar samfélagssáttmála (eins og forseti vor og þrískipt ríkisvaldið) hún er ljóð og saga um æðstu leik­reglur okkar samfélags og því verður að gæta samhengis; og ef þarf að endurbæta á það að gerast með viðaukum, sbr. bandaríska stjórnarskráin, svo í engu týnist allt sem fylgir, þar með talin umræða ritmál gögn um túlkun og framkvæmd á hverjum tíma. Þannig verður til samfelld þróun, heilsteypt saga.

Spurt er: Hvað á blessuð stjórnmálastéttin að gera í þessu með vantraustið?

Svar: Ábyrgðin er móðir traustsins, svo til þess að öðlast aukið traust þarf stjórnmálastéttin fyrst að kveða niður ábyrgðarfóbíuna (þennan landlæga veirusjúkdóm) og byrja á sjálfri sér.

Hættið strax að frekjast svona endalaust eins og vandræðaungl­ingar gegn þjóðinni og forseta vor og stjórnarskránni, í þeirri aumu von að færa meir og meir af húsbóndavaldi þjóðarinnar í hendur stjórnmála­stéttarinnar. Hagið ykkur eins og fullorðið fólk.

Hættið að reyna að selja okkur bullið um að alræði ríkisvaldsins, ekki síst alræði kjörinna
alþingismanna, sé best af öllu, hættið að hagræða mest öllu máls verki og verkefni í átt að hrossa­kaupum endalaust samningasnakk og lærið af þjóðunum sem við helst viljum bera okkur saman við. Takk.

Send mbl 18jun12, birt 23jun12, bls 28; birt á bloggs.26jun12

Eftir stóra upphlaup afturhlaup lögbroti á þinginu lögvillu Bergi á Austurvelli

þá gengu þau til dóms lengi í stóra landsdómsmálinu. Er þá nýlund kveðin

fyrst upp níundardómur eitt hringl um alla jörð jarðarkringlu.

Vóru þau þá öll saman Bergþóra og Hallgerður, Valgarður Mörður og Kári,

Gunnar Héðinn og Njáll og margt manna með þeim.

Á sakar bekk sat kunnr Geir aleinn spakr um nasir grön og glotti við tönn;

fjölmiðlungar ringl ráði alt als hringl í kringl.

Eftir dómsorðið kom skjálfti í alla jörð öllu hafi og himnasmiði.

Spyr þá sá sem ekkert veit: - Hverju reiðast goðin?

Þá orti Geir vísu:

Skollvís fellr skeggja

Fitjungr ið sama

Fár við hlær val

Viðris hræ

Sinn

Hló at heimisgarði gó ok gnapti

Geirmímir neppr

Æva glissir

Gjörð at Geiri

Traust almennings á orðum og upplýsingum þessa fólks er löngu uppurið!

Samtryggingarkór seljenda og eigenda húsnæðislána heimilanna hefur dæmt sig úr leik vegna spuna og vitleysu í þessu máli!

Enginn skyldi gleyma að skuldavandi heimilanna snýst fyrst og fremst um ábyrgð og viðurkenningu á ábyrgð!

Snýst fyrst og fremst um starfs- og rekstrarábyrgð, samfélagssáttmála, réttlæti, réttarstöðu, viðskipti og já, fjármuni - í þessari röð! 

Alþingi verður að skipa rannsóknarnefnd  með víðtækt umboð og setji fram  tillögur um lausnir í málinu á faglegum grundvelli og fái til þess verks óvilhalla erlenda sérfræðinga sem ekki eiga hagsmuni í málinu né samkrulli efnahagsvalds og stjórnmálavalds sem enn heldur málinu í gíslingu.  

Í svari ASÍ um skuldavanda heimila frá 17 okt 2010, segir ASÍ rangt þau hafi brugðið fæti fyrir almenna lækkun skulda heimilanna. En segja í næstu setningu hljóti þá að standa upp á þá sem sett hafa slíkar tillögur á odd að bera ábyrgð á því að finna „haldbærar lögmætar leiðir til að fjármagna slíka aðgerð"  

Óháð því hvort ekki sé miklu miklu nær að heildarsamtök launafólks í landinu og hálaunaðir fulltrúar gangist sjálf við sinni miklu starfs- og rekstrarábyrgð í stað þess að húka endalaust svo dæmalaust hugrökk til hlés - er sjálfsagt að benda þeim á í góðu, að nú liggja fyrir opinberlega tillögur um farsælar lausnir í málinu - og fela m.a. í sér aðkomu ríkisvaldsins, breytta forgangsröðun og verulegar umbætur í viðskiptum með neytendalán á borð við húsnæðislán heimilanna.

	Loksins upplýst um afslátt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Grundvallarforsenda farsælu mannlífi og samfélagi til lengri tíma horft er eins og kunnugt er, að hver einstaklingur kunni sem best skil á því sem er eðlilegt og sanngjarnt.

Ungur austantjaldsmaður sagði: - Þegar maður hefur enga viðmiðun við það sem telst vera normal, þá getur allt orðið normal!

Orð samofin falli múrs og tjalds árið 1989 - vitnis­burður um endalaust óþarfa harðræði einráðra stjórnvalda  og stórfyrirtækja gegn lands­mönnum sínum og viðskiptavinum.  

Illvíg kerfisvilla: Lán eða ólán fyrir kaupendur?

Þetta er rifjað upp hér í tilefni af því að framkvæmdastjóri Almenna lífeyrissjóðsins, Gunnar Baldvinsson, skrifar grein í Mbl. í gær, 12 júlí 2011 sem nefnist: Verðtrygging, lán eða ólán fyrir lántakendur?

GB kirjar þar enn gamalkunnugt okurversið heilagt vess enn grundvöllur verðlags á íslenskum húsnæðis­lánum á frum­markaði með veðskuldabréf á Íslandi.

Okurversið svona: „Jafnverðmætar krónur til baka með sanngjörnum vöxtum." Sjá Mbl. 12 júlí 11, bls 17.

Hljómar dálítið eðlilegt og sanngjarnt, en er í raun og sann langstærsta og illvígasta kerfisvilla íslenska hagkerfisins.

Ef spurt er af hverju er svarið þetta: Vegna þess að um leið og þetta vers er samþykkt eðlilegt og sanngjarnt vers sem grundvöllur verðlags húsnæðislána á frummarkaði með skuldabréf er um leið verið að samþykkja að velta allri ábyrgð af allri verð­lagsþróun á allri vöru og þjónustu á allri plánetunni yfir á kaupendur íslenskra húsnæðislána.

Það gildir því einu hve oft og mjög er sungið versið: Þetta vess verður aldrei eðlilegt og sanngjarnt.

Barnaleg hagsmunagæsla!  

Grein GB er barnaleg hagsmunagæsla fyrir óbreyttu ástandi í þeirri langveiku atvinnugrein sem nefnd er fjármálaþjónusta; barnaleg vegna þess að hagsmunavörðurinn forðast samanburð við það sem er eðlilegt og sanngjarnt.

GB ber saman verð á tveimur vörutegundum: verðtryggð og óverðtryggð húsnæðislán. Verðlagning á hvortveggja í höndum seljenda á frummarkaði og verð beggja vörutegunda alræmt okurverð, miðað við verð á húsnæðislánum í öllum okkar nágrannalöndum.

GB ber því saman okurverð og okurverð. Segir svo annað verðið heldur skárra. Í meira lagi fróðlegt, eða hvað?

Kolvitlaust kaupmannavers!

Ekki einu sinni fávitar í kaupmannastétt reyna að selja viðskiptavini þetta vers í okkar nágrannalöndum. Né heldur annars staðar í veröldinni.

Prófessor Stiglitz, nóbelmaður í hagfræði, sagði okkur þetta sjálfur og alveg kristal­tært, þegar hann ráðlagði okkar einþykku stjórnvöldum og fjármála­þjónustu sem atvinnugrein, að leiðrétta sem fyrst og verulega, húsnæðisskuldir landsmanna; sagði jafnframt augljóst að lands­mönn­um hafi verið seld gölluð vara.

Og enn í sölu þessi vara; nefnd húsnæðislán, þó réttara sé áratuga þrældómur; og með ólíkindum hve öllu er mest sama, seljendum og kaupendum.

Spurt er: Hvað er að blessaðri vörunni?

Svar: Í fyrsta lagi er okurverð aldrei eðlilegt og sanngjarnt.

Í öðru lagi er aflausn frá áhættu þverbrot á því sem eðlilegt er og sanngjarnt í viðskiptum, ekki síst á fjármálamörkuðum, þar sem verðlag vöru ræðst af áhættu og stendur í beinu samhengi við ábyrgð og traust.

Þriðja vitleysan ofin þessari snargölluðu vöru er hve ferlega hvetur þráðbeint seljendur verðtryggðra húsnæðis­lána á frummarkaði (sem og alla kaupendur verðtryggðra húsnæðislána á eftirmarkaði, þar með talið lífeyrissjóðina) til þess öfugmælis að stuðla sem hraðast og best að verðhækkunum, og þar með hækkun neysluverðsvísitölu og verðbólgu - því þá verður arðsemin hærri (hærri tekjur seljenda = þyngri greiðslubyrði kaupenda) af seldum lánum (sem og ávinningur kaupenda á eftirmarkaði).

Þessi súperhvati fer þannig alveg þvert gegn verðbólgu­mark­miðum Seðlabankans og allri viðleitni til faglegri efnahagsstjórnar hérlendis.

Ekki skánar síðan ef rannsökum vítisvél reikiútreikninganna, m.v. Ólafslög, eignaupptökuna, einhliða skilmálana, mismunun kaupenda, þ.m.t. brot á jafnræðisreglu og eignaréttarákvæðum stjórnarskrár.

Kórdrengirnir með gullaugun!

Kórdrengirnir með gullaugun í samtryggingarkór stjórnmála- og efnahagsvalds á Íslandi ætla sem sagt að halda sig staurblind við sína fjáramálafræði.  

Ekki einu sinni dómsvaldið má hreyfa sig, sbr dóm B hæsta­réttar, þegar staðfesti dóm héraðsdóms um afturvirkt annað verð á seldu gölluðu (16.sep2010); en þá var afnuminn samningaréttur, neytendaréttur og skaðabótaréttur kaupenda á Íslandi.

Heimili neytendur og kjósendur: Eðlilegt og sanngjarnt?

Spurt er: Hverjir eiga Ísland?

Svar: Heimilin neytendur og kjósendur! Ekki síst kaupendur húsnæðislána, ca 110.000 neytendur og viðskiptavinir! 

Heimilin, grunnrekstrareiningar allra hagkerfa, njóta augljóslega ekki jafnræðis né jafnstöðu við önnur rekstrarform (sbr. Leiðrétting húsnæðislána: Öll með á nótunum, 11okt2010 birt á eyju/lúgu 11okt2010 og jonasgunnar.blog.is 17okt2010)  og kaupendur húsnæðislána eiga enn ekki sterk hagsmunasamtök, sbr. stóra klúðrið í des. sl. þegar þau fjórtán fóstbræður og Jóhanna sömdu fyrir seljendur og kaupendur (sbr. Tveir samningar út í bláinn, 11des2010, birt á eyju/lúgu 13des2010)

Og engin eru hagsmunasamtök kjósenda til þess að spyrja: Er þetta eðlilegt og sanngjarnt?

Sent mbl 13jul11 / birt mbl 19jul11 bls 20; birt óbr. og esk á jonasgunnar.blog.is 18okt11

Og sem annað vers: Að rætt verði loksins í alvöru um framtíðarskipulag og kjör á húsnæðis­lánum landsmanna, með hliðsjón af skipulagi og kjörum húsnæðislána hjá þeim þjóðum sem við helst viljum bera okkur saman við. 

Annars má heita næsta víst miðað við umræðu og stemmingu síðustu daga að fleiri en átta þúsund hefji upp búsáhöldin í næstu umferð.

Bókhaldsmál.

Útbreiddur misskilningur í umræðu síðustu daga er að niðurfærsla höfuðstóls húsnæðislána hafi í för með sér kostnað og/eða útgreiðslu fjármuna. Svo er alls ekki.

Um er að ræða reikningshaldslega aðgerð, tilfærslur innan efnahagsreiknings fjármála­stofnana, lífeyrissjóða, íbúðarlánasjóðs og annarra lögaðila, eigenda skuldabréfa húsnæðislána.

Bókfærð er cr lækkuð kröfueign uppreiknaðs höfuðstóls eignaverðmæti kröfuhafa/eiganda kröfu, með mótbókun lækkun á eigin fé db á afskriftareikning/sérreikning undir eigin fé skuldamegin efnahagsreiknings.

Eftir bókfærslu standa eftir heilbrigðari eignir/eignasöfn á eignahlið efnahagsreiknings fjármálastofnana og annarra aðila sem eiga bókfærðar eignfærðar kröfur húsnæðislána.

Heilbrigðari eignir/eignasöfn húsnæðislána vegna þess að greiðslufalls- og gjaldþrotaáhætta hjá viðskipta­vinum/skuldunautum er lækkuð verulega og þar með almenn viðskiptaáhætta með öruggara greiðsluflæði og styrkari rekstrargrunni.

Skynsamleg viðskiptaákvörðun.

Þetta er með öðrum orðum skynsamleg viðskiptaákvörðun miðað við aðstæður til skamms tíma og lengri tíma horft, með ýmsar mjög jákvæðar hliðarverkanir fyrir markaðsviðskipti, eftirspurn, o.fl.

Ef aðilar samkomulagsins halda haus og eru með á nótunum, týna sér t.d. ekki í séríslensku þrasi um auka­atriði með kunnum flumbrugang vandkvæða og versa, má ætla með góðri vissu að niðurstaðan verði bæði skynsamlegt og raunhæft almennt samkomulag aðila með samfélagslegri sátt um almenna leið­réttingu á rekstrargrundvelli heimilanna, þar sem allir aðilar taka höndum saman um sam­eiginlega ábyrgð á nútíðinni til þess að bjarga fram­tíðinni.

Hlutverk ríkisvaldsins: Ábyrgð, ábyrgð, ábyrgð!

Ríkisvaldið/framkvæmdavaldið verður að leiða þetta sáttastarf af öryggi og festu, þarf að átta sig glögglega á ábyrgð sinni og þarf að átta sig á eðli samráðs og samstarfs betur en upp­lýsinga­fundir undanfarið gefa tilefni til að sé í raun og sann hjá kjörnum fulltrúum sem svarið hafa eið að stjórnarskrá lýðveldisins, dýran eið sem setur þjóðarhag þjóðarheill í öndvegi og mismunar ekki né skerðir réttindi borgaranna gagnvart stjórnvaldsákvörðunum.

Ríkisvaldið verður til dæmis að átta sig á að því er í lófa lagið að veita nauðsynlegar ábyrgðir ef þörf krefur, sem stutt geta og styrkt svona almennt samkomulag/sátt til fullnustu, t.d. ekki síst kröfuábyrgðir af ýmsum toga, um skemmri eða lengri tíma, sem bókfæra mætti utan efnahagsreiknings/ ríkisreiknings, gegnum ríkisjóð og/eða seðlabanka.

Ekki með á nótunum?

Ekki kemur á óvart að allir helstu forkólfar hollvinasamtaka verðtryggingar og vaxtaokurs stígi nú fram hver á eftir öðrum til þess að tala niður sem fyrst og best hugmyndir um almenna leiðréttingu húsnæðislána heimilanna.

Þar í hópi eru gamalkunnir: Bjarni Þórðar, Guðmundur Ólafsson, Þórólfur Matt.

Þórólfur sagði í gær 11. okt. hvorki meir né minna en galið að ráðast í almenna niðurfærslu höfuðstóls húsnæðislána heimilanna.  Rökstuddi þá skoðun svo að þá yrði ekki hjálpað þeim sem mest þurfa hjálpar við. Þóróilfur á að vita miklu betur eins og aðrir sem kunna að hallast að þessari skoðun.

Þórólfur kýs að horfa þröngt á málið með sínum hætti, nú enn og aftur háttur skakk og skjön, eins og þessi skoðun fúkyrt lýsir mæta vel, þar sem prófessorinn kýs sér einfaldlega að horfa t.d. alfarið framhjá stórkostlegri eignaupptöku hjá heimilunum gegnum vítaverða vítisvél verðtryggingarinnar og vítavert gegnisfall krónu; kýs einnig að horfa alfarið framhjá tímaþætti ákvarðana/stjórnvaldsákvarðana og kýs svona í leið­inni að afnema borgaraleg réttindi landsmanna um jafnstöðu og jafnan rétt gagnvart stjórnvaldsakvörðunum; sem og eðlilegri sanngjarnri jafnstöðu og jafnrétti milli rekstrarforma og rekstraraðila í okkar örsmáa hagkerfi.

Þórólfur kýs að horfa framhjá því að hjálp eftir þörf, útreiknuð mælistiku eða diktuð tímafrekri afgreiðsluröð, er aðgerð í tíma - ekki tímaleysi. Aðgerð sem brýtur sjálfkrafa jafnræðisreglu og stjórnarskrá.

Segjum að ákveðið sé að hjálpa að fullu þann 1. des, 2010, öllum heimilum eftir þörf, að uppfylltum tveimur skilyrðum: a) skuldunautur sé undir þrítugu 1. des., og b) eigið fé heimilis/einstklings/sambýlisfólks/hjóna, skv. síðustu skattskýrslu, sé neikvætt um eina krónu og þaðan af verr neikvætt eigið fé í krónum.

Slík ákvörðun útilokar alla sem ekki uppfylla þessi skilyrði. Ákvörðun sem sjálfkrafa brýtur jafnræðisreglu og stjórn­arskrá, enda landsmenn öll jafnrétthá gagnvart stjórnvalds­ákvörð­unum að lögum og stjórnarskrá.

Tímaþátturinn einkar mikilvægur og sker afgerandi úr um ákvörðun: Hvað gerist þegar líður öðrum tímapúnkt, segjum ári síðar, 1. des. 2011, þegar þau sem ekki fengu 1. des á þessu ári, fá ekki heldur ári síðar!? Né heldur þau sem uppfylltu bæði skilyrði á þessu ári en eru t.d. orðin of gömul fyrir aðstoð á næsta ári!? Byltingar hafa orðið af minna tilefni.

Vilja þeir uppþot þessir menn?

Á meðan landsmenn brýna búsáhöldin, staga stakk og brók, endurnýja mótmælaspjöld, o.fl., í  bið eftir eðlilegri sanngjarnri lausn sem ekki brýtur jafnræðisreglu og stjórnarskrá, þá brá svo við í gærdag 11. okt. 2010 að þeir Vilhjálmur Bjarnason og Þórólfur Matthíasson, báðir landsþekktir og langskólagengnir hagfræði, leggjast gegn almennri leiðréttingu húsnæðis­lána heimil­anna. Það kemur ekki á óvart með Þórólf né heldur Vilhjálm sem getið hefur sér gott orð fyrir skelegga málsvörn fyrir ssamtök fjárfesta, svo hann hlýtur eðli máls samkvæmt að sitja þeim megin borðs: Kröfuhafamegin borðsins.

En hvað skyldi nóbelsverðlaunahafinn í hagfræði, prófessor Stieglitz, sem sótti okkur heim fyrir einhverjum mánuðum síðan - og mælti þá eindregið með og rökstuddi almenna niðurfærslu húsnæðisskulda heimilanna - hefði nú að segja um þetta upphlaup?

Skilaboð þeirra stallbræðra opinbera því miður enn og aftur rótgróna hagsmunagæslu og ekki síst þetta endemis skakk og skjön hjá íslenskum sérfræðingum, ósjaldan langskóla­gengnir prófgráðum bak og fyrir, ef ekki reynsluboltar að auki og samkvæmt því ættu því einna best að vita og þekkja til og búa að nægri víðsýni til að sjá mál í eðlilegu samhengi, ekki síst á eigin fræðasviði.

Af hverju?

Landsmenn öll - sem við öll landsmenn og ekki síst fjölmiðlar í okkar orðastað, gerum allt of lítið af því enn sem komið er að spyrja af hverju. Eins og börn og lögfræðingar gera sjálfkrafa.

Til dæmis spyrja okkur sjálf fyrst og svo aðra af hverju forystufólki og forkólfum alskonar hérlendis leyfist svo oft mótbárulaust að fullyrða út og suður drottningar viðtölum og álits án þess færi rök fyrir máli sínu - og auðvitað þyrfti almennt að teljast svívirðileg ókurteisi og vítavert kjörnum fulltrúum í lýðveldi.

Spurt er af sömu rót: Af hverju í ósköpunum eru þeir Þórólfur þessarar skoðunar?

Svar: Ef ekki prívathagsmunir sem fyrsta vers, né heldur gild hagræn rök, upphafsvers, þá komum við nærri sjálfkrafa að öðru versi þekkt vers í fræðum hagvísindafólks, sem sumt neitar því enn í ræðu og riti að samþykkja efnahagsreikninga heimila í hagkerfi, eins og samþykkja efna­hagsreikninga  fyrirtækja og stofnana og annarra lögaðila í hagkerfi.

Rétt eins og Þórólfur nefndi sjálfur fyrirvaralaust í viðtali á rás 2 í gær, 11. okt. 2010, þegar hann sagði að hann kysi að horfa aðeins á rekstrarreikninga heimil­anna í þessu skulda­vandamáli heimilanna.

Já, hann sagði þetta alveg sjálfur hann prófessor Þórólfur.

Yfirlýsing sem endurómar því miður all hastarlega og einkar óþægilega meginviðhorf ef ekki statt og stöðugt grundvallarviðhorf áðurnefndra hollvinasamtaka okurs á fjármálamarkaði í smásölu og og og verkalýðshreyfingar landsmanna, því miður því miður, til almennrar niðurfærslu á höfuðstól húsnæðislána.

Niðurfellingu sem í raun og sann er auðvitað aðeins niðurfelling á hluta verðbótaþáttar höfuðstóls, til bjargar miðstéttinni í landinu, eftirspurn, störfum og skattstofnum - þeim hluta sem vítisvél verðtryggingarinnar hefur bætt við höfuðstól verðtryggðra húsnæðislána heimilanna frá hruni bankanna fyrir tveimur árum.

Undirliggjandi þessari neitun á efnahag heimilanna, með svo kjörnu úrvals einsýni á rekstur heimilanna, er síðan önnur kunn neitun, hagræn, félagsleg og hápólitísk, sem smitast hefur í ýmsar fræðigreinar og lagaumhverfi:

Neitun sem er neitun sem neitar að samþykkja eignarétt, neytendarétt og skaðabótarétt heimila, eins og eignarétt, verslunarrétt og skaðabótarétt fyrirtækja, stofnana og annarra lögaðila, eigenda þeirra og stjórnenda.

Hvorki meira né minna og kann þá enn að fara um einhvern undir ræðunni.

Þessi mismunun er þó all vel kunn krónísk blinda víða á byggðu bóli þó fáu sé kannski kunn utan ódáinsgarðs akdemískrar umræðu. 

Mismunun sem leiðir stundum til þess því miður að t.d. réttlæti og jöfnuð­ur eru fótum troðin með tilliti til ólíkra rekstraraðila og rekstrarforma og sæta því stundum ólögmætu sem og lögvörðu ofbeldi.

Mismunun sem ósjaldan er krónísk blinda sem skemmir út frá sér mishratt hagkerfi og mannlíf, ósjaldan með yfirvald sem oft í lengstu lög neitar einfaldlega að horfast í augu við raun og sann, eins og er í raun og sann.

Mismunun sem neitar t.d. stundum og kannski oftar en stundum að leiðrétta rekstrar­grundvöll heimila, eins og leiðrétta rekstrar­grundvöll fyrirtækja, stofnana og annarra lögaðila, eigenda þeirra og stjórnenda.

Afleiðingar.

Stundum rata mál og málefni svona vaxin til ríkisvalds og kjörinna fulltrúa.

Og ef ekki stungið undir stól eða fleygt óslægðu til baka með orðræðu skamm, rata stundum af borði stjórnvalda í lög og stjórnvaldsaðgerðir skakk og skjön.

Þ.e.a.s. í stjórnvalds­ákvarðanir sem hunsa með einhverju móti eða verulega eða alfarið  jafn­ræðisreglu og/eða stjórnar­skrá/grunnlög og/eða réttlæti og jöfnuð og eðlilegar leikreglur almennt í samskiptum og viðskiptum fólks í samfélagi fólks.  

Og það sem verra er: Dómsvald ríkisvalds eltir á stundum ef ekki oft ( og raunar oftar en ekki hérlendis, eins og hafa rakið vísir og fróðir menn ) forskrift framkvæmdavaldsins og löggjafarvaldsins, þar sem þrískipting ríkisvalds er til staðar, lýðræði, lýðveldi.

Með samsvarandi ólgu/reiði og verr, heilsu fjárhagslegri og líkams, hjá umbjóðanda, ekki síst lögbundnum húsbónda kjörinna fulltrúa í lýðveldi eins og hér og er þjóðin ein. Allt eftir því hve gróflega réttlætis­kennd almennings og almennu gildismati í samfélagi er misboðið.

Staurblindir hagfræðingar.

Þeir Vilhjálmur og Þórólfur vilja sennilega ekki a.m.k. viljandi steypa hálfri þjóðinni í eilífa skuldafjötra, ef maður trúir þeim til góðs.

Spuni þeirra í gær 11. okt. 2010 er þó auðvitað einungis endemis innistæðulaus kokhreysti og móðgun, ekki síst þegar segja gjöf - endurtek: Þórólfur segir í gærdag fullum fetum það vera gjöf, ef skilað er loksins að verulegu leyti til baka verð­bólgu­gróða síðustu tveggja ára, af seld­um verð­tryggðum húsnæðis­lánum til að bjarga heimilunum.

Og um leið komið í veg fyrir óskapa hamfarir sem auðveldlega geta orðið hér ef ekki er almennt leiðrétt þetta endemis endemis bull af undirrót þvílíkrar stólpagræðgi, undir merkjum frjálsræðis í viðskiptum, að varla eru til verri dæmi, né að staðið hafi svo lengi sem raun ber vitni hérlendis slík blóðmjólkun neytenda á markaði. 

Þeir Vilhjálmur og Þórólfur eru þá staurblindir á hagfræði þjóðarhag og almenna mannasiði ef þeir ekki draga þessi ummæli sín til baka og biðja þjóðina afsökunar. Eins og Guðmundur á að gera og þau fleiri sem koma nú fram enn og aftur í skipulegri röð til að hallmæla og tortryggja í öflugri hagsmunagæslu sem aldrei rökstyður neitt nema á hlaupum með spuna og vitleysu.

Ekki síður innistæðulaust er auðvitað krónískt hræðslukvakið um skerðingu lífeyris - vegna þess fyrst og síðast að framtíðarvirði eigna lífeyrissjóðanna er óvíst, til lengri tíma horft ekki síst, og óvissu um framtíðarávöxtun, og og og í öðru lagi vegna þess að nú í eitt ár og lengur, eins og flestir vita, er mikill fjöldi fólks að ganga hart og ítarlega á sinn séreignar­lífeyris­sparnað, til þess að bjarga því sem bjargað verður í heimilrekstrinum - vegna þess að annar sparnaður og lausafjármunir eru fyrir nokkru síðan uppurnir, sennilegast nú hjá ekki færri en öðru hverju heimili í landinu.

Lífeyrissjóðir/fórkólfar lífeyrissjóðanna eiga auðvitað að skammast sín niður úr öllu og lengra hvernig þau hafa haldið á lífeyris­sparnaði landsmanna - og segja af sér allt þetta lið - med det samme, right away - sem um vél­aði á sínum tíma og véla enn.

Og koma nú fram háheilög í framan fulltrúar þessa liðs og segja ekki heimilt að bókfæra á sjóði landsmanna reikningslega niðurfærslu höfuðstóls húsnæðislána í efnahagreikningi sjóðanna sökum skorts á lagaheimild. Því er unnt að redda strax með einfaldri samþykkt á aukaaðalfundi í sjóðunum og eða með lagafrumvarpi sem þátt í almennu samkomulagi og þjóðarsátt.

Og hver spurði - með leyfi að spyrja - um skortinn á lagaheimild þegar t.d. lífeyrissjóði verkfræð­inga tókst á undra­skömmum tíma að tapa 27% af eignum sjóðsfélaga og sjóðseigenda þess sjóðs?  Eins og nú hefur loksins loksins tekist að draga fram í dagsljós fjölmiðla og þjóðarinnar.

Það hlýtur einfaldlega að teljast alfarið útilokað öllu lengur að forkólfar lífeyrissjóðanna komist enn upp með sitt endemis bænakvak - þetta endemis króníska kvak um hagsmuni sjóðsfélaga sem þau ein sérvalin útvalin fái ein að möndla með og útfæra eigin höfði og fái þá hér eftir sem hingað til að valsa um sjóði almennings í landinu eins og eigi þessa sjóði, án þess að eigendur sjóðanna fái né eigi þar né annars staðar nokkurn rétt til þess að segja sitt um þessar eignir sínar.

Hvernig vogar þetta fólk sér, og annað fólk eins stemmt, að afnema eignarétt landsmanna og sjálfsagðan umgengnisrétt og ákvörðunarrétt og ráðstöfunarrétt um eignir sínar?

Sem allra fyrst þarf auðvitað að sérsníða lagaramma um þessa brýnu eftirlitsskyldu og réttarstöðu sjóðsfélaga um eignir sínar og með eignum sínum, þátttöku sjóðsfélaga í stjórn og ákvarðanatöku, auk sértækrar víðtækrar eftirlitsskyldu, og komi til viðbótar þeim vonandi endurskoðuðu góðu reglum sem vonandi verða lögfestar og helst sem allra fyrst, í kjölfar boðaðra últrabrýnna opinberra rannsókna á lífeyrissjóðum lands­manna.

Þriðja vers.

Ef spurt er enn um rót þess vanda sem í gær formbirtist svo skyndilega og að svo mörgu leyti hörmulega hjá þeim sem einna best eiga að vita og þekkja til, má kannski draga fram nánar upp á samhengi undirliggjandi krónískt þessa vandamáls, fjölmörg vandamál, í senn hagrænt félagslegt og hápólitískt vandamál.

Vandamál með kunn séreinkenni einsýni með krónískri blindu, þó dásami víðsýni víða þau blómin sem svona er ástatt um, blóm og blómskrúð, sem einfaldlega neita því að viður­kenna heimilin sem grunnrekstraraðila og grunnrekstrarform í hagkerfi, jafnrétthátt öðrum rekstraraðilum og rekstrar­formum.

Umræða sem hagfræðilega horfir til mismununar rekstrarforma í hagkerfi, markmiða rekstrar, eignamyndunar og uppbyggingar eigin fjár, forsenda rekstrar innan ólíkra rekstrarforma, rekstrarumhverfis, o.þ.h.

Neitun bláköld neitun einsýni blindu sem ekki viðurkennir að sérhvert heimili er rekstrareining með sama hætti og lögaðili.

Neitun sem ekki viðurkennir að um rekstur heimilis gilda almennt sömu lögmál og um rekstur annarra rekstrareininga í hagkerfi.

Heimilin: Grunnrekstrareining hagkerfis.

Þessi staðreynd: að hérlendis er ennþá engin almenn samfélagsleg sátt ríkjandi í raun og sann um heimilin sem grunnrekstrareiningu og grunnrekstrarform í hagkerfinu, er kannski ekki síst staðreynd til marks um þá augljósu vanrækslu stjórn­valda hérlendis undanfarinn áratug og lengur um nauðsynlegar hagrænar umbætur og leiðréttingar og uppbyggingu hag­kerfisins, þróun innviða og ekki síst um endurskipulagningu mikilvægra atveinnu­greina.

Er þá fyrst átt við sjávarútveg, landbúnað og fjármálaþjónustu, sem fyrir löngu síðan eru í ógöngum rekstrarlega, sem og ef horft er til efnahags:  eigna og skulda og eigin fjár; og síðan við ráðherra­stjórnsýsluna og eftirlitskerfi framkvæmda- og löggjafarvaldsins og þeirra endemis víðtæku afglapa í aðdraganda hrunsins eins og öllu er sennilega nú orðið mæta vel ljóst og kunnugt um, sbr. nú útgefin tvö góð og brýn testiment alþingis.

Háskólasamfélagið má segja hafi einnig brugðist, t.d. umræðuskyldu og rannsóknaskyldu og miðlunarskyldu um þessi og önnur brýn mál og málefni og brýn rannsóknarefni hagfræði og hagsögu, lögfræði, stjórnmálafræði, sagnfræði, svo fáeinar fræðigreinar hugvísinda séu nefndar.

Afleidd niðurstaðan því miður þessi: Íslensk heimili njóta enn ekki réttmætrar almennrar viðurkenningar né réttarstöðu sem þeim ber að njóta í þróuðu vestrænu hagkerfi.

Njóta enn ekki nauðsynlegrar jafnstöðu sem nauðsynleg er milli rekstrarforma. Þó viðurkennt sé og tæpast umdeilt að um mismunandi rekstrarform sé eðlilegt að gildi mismunandi reglur eftir eðli og inntaki rekstrarforms.

Þróun hagkerfis og samfélagsleg sátt.

Þetta viðurkenna á hinn bóginn til dæmis Bandaríkjamenn auðveldlega: Telja með réttu heimilin hagrænan hornstein samfélagsins, eins og stofnana­umhverfi opinberrar þjónustu og viðskiptalífs, sem og forseta sinn, fánann og kjörorð sín: frelsi og hugrekki.

Hér eins og þar þarf nauðsynlega að verða til og þroskast greiðlega almenn samfélagsleg sátt um það að heimilið sé langmikil­vægust grunn­rekstrareining samfélagsins. Ekki grunneining eins og vinsælt er að segja, heldur grunnrekstrareining. Hagræn fullgild rekstrareining með efnahagsreikning og rekstrarreikning.

Íslenska heimilið þarf jafnframt nauðsynlega að vera almennt viðurkennt rekstrarform eins og önnur rekstrar­form hagkerfis (t.d. einkafyrirtæki eða hlutafélag) þó mismunandi reglur gildi um ólík rekstrarform, t.d. ekki síst eftir markmiði rekstrar og undirliggjandi forsendum rekstrar, þ.e. hvort rekstur er reistur t.d. á samfélags­legum grunni/velferðargrunni/ communal-based, eða núll grunni/án hagnaðar/non-profit-based, eða á hagnaðargrunni /profit-based, svo gripið sé stutt til útlensku úr lærðu bók til nánari skýringar.   

Það er sem sagt enn og aftur eitt af grundvallaratriðunum í þróuðu hagkerfi að heimilin njóti jafnstöðu við önnur rekstrarform.

Fyrst og síðast augljóslega um hagræn lífsspursmál réttlætis og jöfnuðar og réttarstöðu, eins og um eignarétt, neytendarétt og skaðabótarétt, sem ekki er bara upp á punt og orðin tóm.

En eins og ekki síður um umgjörð heimilisrekstrar, t.d. rekstur hagsmunasamtaka, sem sérhæfa sig hagsmunum heimilanna, á sama hátt og samtök sjávarútvegs eða samtök landbúnaðar eða samtök fjármálafyrirtækja, sérhæfa sig hagsmunum þessara atvinnugreina.

Að þessu sögðu er alls ekki óraunhæft nema síður sé að talsverðar væntingar séu gerðar til þess nú og til allrar framtíðar að nánari umræða og rannsóknir skili vönduðum tillögum til ákvarðan­a­töku og samkomu­lags sem miðar að almennri víðtækri samfélagslegri sátt til framtíðar um heimilið sem grunnrekstrareiningu og grunnrekstrarform í okkar smáa hagkerfi.

Samkomulag sem miðar að almennri víðtækri samfélagslegri sátt sem endurspeglist ekki síst í ákvarðanatöku stjórnvalda og stjórnvaldsákvörðunum, ekki síst þeim ákvörðunum sem rata í lög og reglugerðir, sem og dómsmeðferð og dómsúrkurði.

Lærum af Bandaríkjamönnum!

Það er ekki síst á grunni almennrar víðtækrar samfélagslegrar sáttar um þessa grunnstöðu heimilanna í stórhagkerfi US-þegna sem ríkistjórn og seðlabanki Bandaríkjanna ábyrgjast nú sem fyr í raun flest öll húsnæðislán landsmanna í samstarfi við húsnæðislánasjóðina Freddy Mac og Fanny May.

Húsnæðislánin seld heimiliseigendum (homeowners), mest lán til 30 ára með nafnvexti á bilinu 4 til 6 %. Og slær nærri borgarastyrjöld þar í landi ef reynt er að hnika þeim vöxtum upp, ca eitt prósent, eins og dæmi sanna.

Þing og þjóð íslensk þurfa nú einna helst að læra saman hratt og vel um skipulag og kjör á húsnæðislánum til framtíðar hérlendis, af Bandaríkjamönnum, ekki síður en af okkar nágrannaþjóðum, sem nær okkur standa menningarlega og félagslega.

Breytum um stíl!

Heimilin eru hornsteinar og grunnrekstrar­einingar okkar hagkerfis eins og annarra hagkerfa, hvort sem líkar betur eða verr, akademískt eða ekki akademískt.

Þegar heimilin skjálfa þúsundum saman fer allt að skjálfa, allt saman stofnanaumhverfi nútímans fer þá að skjálfa, félög og fyrirtæki, stofnanir, sveitar­stjórnir, ríkisvald.

Þess vegna er augljós brýn þörf á því nú og vonandi um alla framtíð að þing og þjóð breyti nú þegar svolítið um stíl og við förum að læra sem fyrst öll hvert fyrir sig og saman miklu betur og miklu meir í nútíðinni, fyrir samtíð og framtíð.

Skárri sjónarhól, takk!

Þeir félagar Vilhjálmur og Þórólfur verða einnig að treysta sér á annan sjónarhól skárri sjónarhól og helst yrkja þar upp og bæta versin sín og gott ef væri sem allra fyrst.

Þeirra skrítnu og nú opinberu séríslensku vers sérviskuhagfræði ská og skjön mismunun, ganga ein­fald­lega ekki upp, hvorki hagrænt né félagslega og síst pólitískt, ef brýnast markmið er á annað borð að forða þjóðinni frá öðru hruni, auknum gjaldþrotum og landflótta.

Þjóðin verður að kom­a skekktu sinni skammlaust gegnum brim og flumrugang stjórnunar, stýri og stefnu, og þar með sjálfri sér til sjálfsbjargar. Á ég þá ekki við samnefnd íslensk hjálparsamtök, heldur samtíð og framtíð yngri kynslóðum landsmanna, sem nú horfa víða um land og mið mörg hver og um margt með sönnu og réttu skelfdu auga til náms og starfs og framtíðarbúsetu hérlendis.

Er ekki einfaldlega kominn tími til þess nú að við sem eldri erum sönnum nú yngri kynslóðum þá kurteisi og víðsýni að við nú á krepputíð kunnum fótum okkar höndum hug og hjarta þau eðlilegu forráð í smáu og stóru og með þeim ágætum að ekki hverfi heilar kynslóðir úr landi?

Mitt svar er að minnsta kosti sannfært já við þessari spurningu.

11 okt 2010  jge

birt á lugu-eyju 11okt10 - ath niðurlag klippt af frá og með 5. mgr. neð

Ég held að þessi umdeilda lokun hljóti að vera byggð á misskilningi.

Skoðun verður ekki bannfærð, þó bannfærð sé og bókfærð bönnuð öllu katalógs og blessað ofbeldið sem bannar, bak og fyrir.

Skoðun styrkist t.d. mjög oft við mótlæti eins og boð og bönn, ekki síst ef bann hunsar mannréttindi og almenn viðhorf um eðlilegt og sanngjarnt í samskiptum og viðskiptum fólks. 

Miklu betra er að umgangast skoðanir eins og vörutegundir á markaði. Ef mér líkar ekki varan, þá er hún ekki keypt. Aðalatriðið sjálfstætt mat.

Og ef enginn kaupir dettur varan sjálfkrafa úr sölu og önnur kemur í staðinn.

Þjóðfundir þriggja stjónmálaflokka dagana 25. og 26. júni 2010 eru mikil vonbrigði.

   Fyrirfram mátti af nokkurri bjartsýni búast við að megintilgangur fundanna væri samráð og samstarf að stefnumótun byggð á framtíðarsýn með almannahag almannaheill að leiðarljósi. Eftir fundi virðast þessi stóru fólkaþing mest hafa verið hjal og bull í boði þjóðarinnar.

   Fjölmargt fundargesta hlýtur í framhaldi að flokka sjálf sig og skrásetja ósjálfstæð og ófullvalda. Því fundirnir opinbera furðuleg vinnubrögð um eðlilega rökræðu, jafnræði og jafnstöðu, ef ekki valdníðslu á gestunum og tíma þeirra, þekkingu og skoðunum. 

Verri vinna en engin?

Á fundunum virðist  lítt eða ekki hafa verið farið yfir helstu álitamál og málefni með skipulegum og skilvirkum hætti heldur flestu sópað til framtíðar.

   Um það bil tvöþúsund manns í boði þjóðarinnar skila því af sér verri vinnu er þarf fyrir þjóð og framtíð.  Ekki síst aukinni fáfræði  og sundurlyndi. Flokksbundnu skila fundirnir einna helst tveimur valkostum: skárri meðvirkni um flokkslínu forystu eða éti það sem úti frýs.

Stjórnunarkreppa á krepputíð.

Árangur fundanna lýsir því miður stjórnunarkreppu um rekstrarstjórn flokkanna,  framtíðarsýn þeirra og stefnu­mótun og ekki síst um umræðu á rökstólum.

   Fundaskipulag og dagskrár undarlegt ská og skjön sem óþarflega draga úr eðlilegri rökræðu; hug­mynd­a­fátækt sama skapi nöturleg; umræður reynslubolta skila þoku, ályktanir um brýnust mál skeytaform yfirborðs.

   Stjórn­málaflokkarnir þurfa augljóslega að taka til hjá sér. Og umræðuhætti þarf að bæta; ekki síst ef ætla að starfa með okkur góðum landsmönnum, t.d. að auknu beinu lýðræði, stefnumótun og ákvarðanatöku, um okkar eigin mál og málefni.

 Allt upp í loft hjá Sjálfstæðisflokk?

Spurt er: Hvað í ósköpunum gengur á í Sjálfstæðisflokki? 

   Svar: Allt í himnalagi eins og alltaf skv. innvígðu: Lögfræðingarnir í íhaldsarmi flokksins þrífast einfaldlega ekki vel í sjálfum sér án samningsstöðu. Framganga þeirra mest eftir a) viðbúnaðarstigi  (þ.e. mál skiptir miklu máli - mál skiptir meir en miklu máli - mál skiptir meir en miklu meir en miklu máli) og b) eftir því hvort mál hefur áhrif á valdastöðu og valdakerfi skuggaforystu flokksins.

   Tilgangurinn ætíð að skapa samningsstöðu í máli til hrossakaupa um mál, en til vara frest, til að skapa samningsstöðu eða ónýta mál.  Inngróinn júrídískur þánkagángur sem ósjaldan leiðir til alskyns vitleysu, óskilvirkni og kostnaðar í stjórnmálum, stjórnsýslu, viðskiptalífi og áfram veginn.

   ESB-umsóknin skiptir þessa lögfræðinga miklu máli og suma meir en miklu máli (þ.e. umsókn og aðildarferli sem skila þjóðinni aðildarsamning til sjálfstæðrar ákvörðunar -- sem skuggaforystan sá strax fyrir löngu síðan í hendi sér er töff samningsstaða út frá valdastöðu sinni og valdakerfi -- þess vegna er m.a. enn moggi (flott) og aðal töff ritstjóri).

   Frjálslyndi armur flokksins, sem og almennir flokksmenn (stórir hópar fólks sem öðru jöfnu skipta máli innan flokksins þó skipti ekki miklu máli) skipta engu máli á viðbúnaðarstigi eitt tvö og þrjú.  Og er forn þungbær leikregla góðu flokk ýmsu leyti því frjálslyndi armurinn og almennir flokksmenn eru hryggjarstykkið í flokknum.

Formannsþáttur als og Guðbjart.

Bjarni formaður næstum staðfesti eins og hægt er að staðfesta þessa frjóu heimssýn íhalds­arms­ins í viðtali á Bylgjunni á sunnudaginn 27. júní 2010, þegar sagði hvass grunngildi flokksins blíva.

   Hálfhrópaði svo þetta að flokkurinn: „...vill ekki samninga við fleiri milliríkjasamtök."  Og meinti ESB og steingleymdi EES og stóra baklandi.  

   Og svo kom þetta: „...allir (flokksfélagar) horfi á það sem eykur fylgi mest!"  Krútt einlæg hvöt, tilskip­unarstíl hvimleiðum.

   Stórfróðlegt viðtal - þó að heldur meir kæmi á óvart nýkjörinn varaformaður er eiginkona forstjóra álversins Alcóa, ef skildi rétt, dóttir Nordals gamla seðlabankastjóra...  Og svo kom þetta hér aðeins meir en heldur meir á óvart: ...bjartleit á brún Guðbjart...

Stjórnmálamenn óskast í sveit?

Stjórnmálamenn ráða ósjaldan örlögum þjóða með frammistöðu sinni og ákvarðanatöku.

   Þess vegna er ekki úr vegi að rifja það upp aftur að miklu verri er sú heimska sem lofar vondum stjórnmála­manni að sitja áfram í starfi sínu en sú heimska sem réði hann til starfsins.

   Þjóðina sárvantar miklu skárri stjórnmálamenn. Fólk sem nennir að mennta sig upp til starfsins og ávinnur sér traust kjósenda á leið þangað - traust eins og t.d. formbirtist oft í hrifningu fjölbreytts stuðnings­manna­hóps og frjálsum framlögum til kosningabaráttu. 

   Samtíðin framtíðin og þjóðin krefjast einfaldlega betri og skilvirkari vinnu stjórnmálamanna og stjórnmálasamtaka í þágu réttra umbjóðenda almannahag almannaheill.

   Krefjast betri árangurs á þjóðarskútu okkar sem nú eftir stórsjó helgarinnar höktir meiri laskajór en fyrir helgi, mörg orðin æði þreytt þungum árum; er þá nema von spurt sé á þóftu aftur og aftur: Hvar fást skárri stýrimenn?